Leczenie zaburzeń odżywiania – informacje dla rodziców podejrzewających zaburzenia odżywiania u swoich dzieci
Rodzice, którzy podejrzewają u swojego dziecka zaburzenia w przyjmowaniu pokarmów nie powinni czekać i patrzeć na to, co będzie dalej, szczególnie wtedy gdy dziecko traci na wadze. Dobrze aby rozumieli, że dzieci z zaburzeniami odżywiania się szybko uczą się kamuflować swoje zachowania. Noszą obszerne ubrania, stają się bardziej skryte i nieprzystępne. Rodzice, którzy czekają na ślady po wymiotach w łazience, mogą nie zauważyć, że dziecko rozpaczliwie potrzebuje pomocy.
Rodzice często zastanawiają się nad tym co mają powiedzieć i w jaki sposób rozmawiać z dzieckiem, u którego podejrzewają zaburzenie odżywiania się. Ważne jest aby rozmawiać z dzieckiem wprost, bez oskarżeń i obwiniania. Powiedzcie córce/synowi, że martwicie się o nie i nie możecie przechodzić obojętnie wobec tego co widzicie. Opiszcie bezpośrednio i uczciwie co zaobserwowaliście. Powiedzcie co czujecie, jakie zmiany dostrzegliście w jej/jego zachowaniu i nastawieniu do życia i co was martwi.
Leczenie anoreksji wymaga niekiedy hospitalizacji w celu ratowania życia zagrożonego wskutek wyniszczenia organizmu długotrwałą głodówką. Wówczas celem oddziaływań medycznych jest przywrócenie równowagi elektrolitowej oraz podniesienie wagi ciała do poziomu odsuwającego zagrożenie życia pacjentki. W dalszej kolejności należy stosować psychoterapię.
JAKIE REAKCJE MOŻNA PRZEWIDZIEĆ?
Osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania w przeważającej części zaprzeczają, że mają jakiekolwiek kłopoty. One szczerze wierzą, że są zbyt otyłe i są zdecydowane kontynuować odchudzanie. Inną reakcją może być poczucie ulgi, że ktoś wreszcie zajmie się problemem. Zdarza się, że osoby chore rozdarte wewnętrznym konfliktem zarazem pragną pomocy jak i nie chcą rezygnować ze swoich żywieniowych nawyków.
CELE TERAPII
Celem terapii jest nie tylko doprowadzenie do tego, by młoda osoba zrewidowała swoje nawyki żywieniowe. Chodzi o to, by pomóc jej znaleźć rozwiązanie problemów uczuciowych, które stały się przyczyną głodowania lub objadania się i przeczyszczania. Zadaniem terapeuty jest pomóc jej w znalezieniu takiego sposobu na życie, aby nie musiała uciekać się do nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Mówiąc ogólnie, wymaga to rozwiązania różnorodnych problemów, związanych między innymi z relacjami międzyludzkimi, z własnymi ambicjami i osiągnięciami, szeroko rozumianymi problemami z płcią i z seksualnością. Leczymy człowieka, nie chorobę, i w ostatecznym rozrachunku człowiek musi być ważniejszy od objawu.
POWRÓT DO ZDROWIA
Podczas dochodzenia dziecka do zdrowia ważne jest, aby rodzicom towarzyszyła postawa z jednej strony elastyczna, a z drugiej stanowcza. Podczas terapii zmienia się nie tylko dana młoda osoba, ale również więzi między nią a wszystkimi członkami rodziny. Przez cały okres trwania terapii rodzice powinni pamiętać o podstawowej zasadzie, jaka określa zaburzenia łaknienia: symptomy choroby stały się „językiem”, sposobem porozumiewania się chorej w obrębie rodziny. Za pomocą tego języka dziecko mówi: „ Chcę wziąć swoje życie we własne ręce ale nie wiem jak”, „Kocham was, ale chcę zachować swoją odrębność ”, „Boję się ”. Podczas terapii zachęca się członków rodziny, aby porozumiewali się za pomocą rozmowy. Młoda osoba (a czasem cała rodzina) uczą się werbalnie wyrażać swoje stany emocjonalne. Wyrażając otwarcie swoje uczucia, bez krytyki, oskarżania, wyśmiewania, pojawia się przestrzeń na szczerość i otwartość. Ważne aby rodzice pamiętali, że ich dziecko nie jest szalone albo dziwaczne, choć takie bywa jego zachowanie. Ono jest istotą ludzką z tymi samymi co wszyscy potrzebami, pragnieniami, marzeniami.
Artykuł został opracowany na podstawie:
- Anoreksja, bulimia, otyłość, G. Apfeldorfer
- Na bakier z jedzeniem. Anoreksja, bulimia, otyłość. Przewodnik dla rodziców, M.M. Jablow
- Psychoterapia zaburzeń odżywiania się. Problemy emocjonalne, czynniki leczące, relacje z przebiegu terapii, B. Włodawiec
- Anoreksja i bulimia. Śmiertelne sposoby na życie, B. Szurowska
autor: Monika Hołub: psycholog, psychoterapeuta, specjalista psychoterapii zaburzeń odżywiania, psychodietetyk.
Potrzebujesz wsparcia?
Skontaktuj się telefonicznie lub mailowo.